عنوان
|
نويسنده
|
مشاهده
|
CCNA : برنامه ريزی و طراحی شبكه ( بخش هفتم ) |
مديريت شبکه |
20335 |
با توجه به جایگاه داده در عصر حاضر و لزوم نگاه جامع به این مقوله مهم ، بر آن شدیم تا محوریت فعالیت های خود را بر روی این موضوع متمرکز نمائیم . از این رو گروه فابک با شعار فناوری اطلاعات برای کسب وکار شکل گرفت و خدمات خود را از طریق سایت www.fabak.ir به مخاطبان محترم عرضه می نماید
 |
CCNA : برنامه ريزی و طراحی شبكه
CCNA : برنامه ريزی و طراحی شبكه ( بخش
هفتم
)
آنچه تاكنون گفته شده است :
-
بخش اول
برنامه ريزی و طراحی : طراحی يك شبكه محلی ساده با استفاده از فناوری سيسكو
-
بخش
دوم برنامه ريزی و طراحی : طراحی يك مدل آدرس دهی IP منطبق بر طرح شبكه
-
بخش
سوم برنامه ريزی و طراحی : طراحی يك مدل آدرس دهی IP منطبق بر طرح شبكه
-
بخش چهارم
برنامه ريزی و طراحی : انتخاب يك پروتكل روتينگ متناسب با نيازهای شبكه
-
بخش پنجم
برنامه ريزی و طراحی
:مفاهيم اوليه پروتكل های روتينگ Distance-vector
-
بخش ششم
برنامه ريزی و طراحی :بررسی پروتكل RIP ،
IGRP و پروتكل های تركيبی
پروتكل EIGRP دارای مجموعه
پتانسيل هائی است كه آن را با ساير پروتكل های روتينگ
نظير
IGRP كاملا" متمايز می نمايد .
برخی از اين ويژگی ها عبارتند از :
-
حمايت از IP ، IPX و
AppelTalk از طريق PDM
( برگرفته شده از Protocol-Dependent Modules )
-
تشخيص كارآمد همسايگان
-
ارتباط از طريق RTP ( برگرفته شده از Reliable
Transport Protocol )
-
انتخاب بهترين مسير از
طريق DUAL (برگرفته شده از
diffusing update algorithm )
-
حمايت از چندين سيستم
خودمختار ( AS )
-
حمايت از خلاصه سازی و VLSM ( برگرفته شده از
Variable Length Subnet Masking )
در ادامه به بررسی
هر يك از ويژگی های فوق خواهيم پرداخت .
ماژول های
وابسته به پروتكل (Protocol-Dependent Modules)
يكی از ويژگی های جالب پروتكل EIGRP ، حمايت
آن از روتينگ چندين پروتكل لايه شبكه نظير IPX ،
IP و AppelTalk است .
پروتكل IS-IS ( برگرفته شده از Intermediate
System-to-Intermediate System ) تنها پروتكل روتينگ نزديك به پروتكل
EIGRP است كه از چندين پروتكل لايه شبكه حمايت می نمايد
. با اين تفاوت كه پروتكل فوق صرفا" از
IP و CLNS ( برگرفته شده از
Connectionless Network Service) حمايت می نمايد .
EIGRP با بكارگيری پتانسيلی با نام PDM
( برگرفته شده از protocol-dependent modules ) از پروتكل های
مختلف لايه شبكه
حمايت می نمايد . هر PDM پروتكل
EIGRP ، مجموعه ای جداگانه از جداول
حاوی اطلاعات روتينگ
را نگهداری می نمايد كه در ارتباط با يك پروتكل خاص بكارگرفته می شوند . اين بدان
معنی است كه EIGRP برای هر يك از پروتكل ها
يك جدول جداگانه را نگهداری می نمايد ( نظير جداول
IP/EIGRP ، IPX/EIGRP و
AppelTalk/EIGRP ) .
تشخيص همسايگان
قبل از اين كه روترهای EIGRP
تصميم به مبادله
مسيرها با يكديگر
نمايند ، می بايست همسايگان
خود را شناسائی نمايند . برای
ايجاد رابطه همسايگی می بايست
شرايط زير وجود داشته باشد :
-
دريافت Hello و يا ACK (
برگرفته شده از acknowledgment )
-
تطبيق
شماره سيستم خودمختار (AS)
-
متريك يكسان
پروتكل های Link-state
علاقه مند به استفاده از پيام های
Hello برای ايجاد رابطه همسايگی
می باشند چراكه آنها
معمولا" اقدام به ارسال اطلاعات بهنگام مسيرها بطور ادواری نمی نمايند و می بايست
با بكارگيری مكانيزم هائی خاص قادر به تشخيص همسايگان خود بطور پويا ( تشخيص يك همسايه جديد و يا خروج از ليست همسايگان ) باشند .
برای برقراری رابطه همسايگی ، روترهای EIGRP می بايست
بطور پيوسته پيام هائی موسوم به Hello را از همسايگان
خود دريافت نمايند .
روترهای EIGRP كه به نواحی خودمختار (AS
) مختلفی وابسته می باشند بطور اتوماتيك اطلاعات روتينگ را بين خود به اشتراك نمی گذارند و
به عنوان همسايه تلقی نمی گردند .
سياست فوق مزايای متعددی را به دنبال خواهد داشت ( خصوصا" زمانی كه از پروتكل
EIGRP در شبكه های بزرگ استفاده می گردد ) . در چنين
مواردی ، حجم اطلاعات روتينگ منتشر شده در بين يك ناحيه خود مختار خاص كاهش پيدا می
نمايد . تنها نكته قابل تامل در اين رابطه ، لزوم توزيع مجدد بين نواحی خود
مختار بطور دستی است .
زمانی كه EIGRP يك همسايه جديد را تشخيص می دهد و قصد
ايجاد يك رابطه همسايگی با آن را از طريق مبادله پيام های Hello
دارد ، تمامی اطلاعات روتينگ خود را در اختيار آن قرار می دهد
( تنها حالتی كه تمامی اطلاعات جدول روتينگ ارسال می گردد ) . زمانی كه
اين اتفاق می افتد ، هر يك از آنها تمامی جداول روتينگ خود را برای ديگری منتشر می
نمايد . پس از اين كه هر يك از آنها از مسيرهای همسايه خود آگاهی يافت ، صرفا"
تغييرات در جدول روتينگ بين آنها مبادله می گردد .
زمانی كه روترهای EIGRP
اطلاعات بهنگام را از همسايگان خود دريافت می نمايند ، آنها را در يك جدول توپولوژی
محلی ذخيره می نمايند . اين جدول حاوی تمامی مسيرهای شناخته شده از تمامی همسايگان
شناخته شده است و از آن به عنوان مواد خام انتخاب بهترين مسير و استقرار آن در جدول
روتينگ استفاده می گردد .
ارتباط از طريق RTP
EIGRP از يك پروتكل
اختصاصی با نام RTP
( برگرفته شده از Reliable Transport Protocol ) به منظور مديريت مبادله
پيام بين روترهائی كه بر اساس EIGRP
با يكديگر گفتگو می كنند ، استفاده می نمايد .
يكی از ويژگی های مهم پروتكل RTP ، قابليت اطمينان
به آن است . شركت
سيسكو مكانيزمی را طراحی نموده است كه به كمك آن بتواند پيام های
multicast و unicast بهنگام سازی را با سرعت توزيع و وضعيت دريافت داده توسط
گيرنده را پيگيری نمايد .
زمانی كه EIGRP
ترافيك multicast را ارسال می نمايد از آدرس 0 . 0. 0 .
224 كلاس D استفاده می نمايد .
همانگونه كه اشاره گرديد هر روتر EIGRP
نسبت به همسايگان خود آگاهی داشته و برای هر پيام multicast كه ارسال می
نمايد ، ليستی از همسايگان را كه به آن پاسخ می دهند نگهداری می نمايد . در صورتی
كه EIGRP پاسخی را از يك همسايه دريافت نكند ، در
تلاشی مجدد برای آن يك پيام unicast را ارسال می نمايد .
در صورتی كه پس از 16 مرتبه تلاش پاسخی از همسايه دريافت نگردد ، اين فرضيه به
اثبات می رسد كه همسايه از بين رفته است . به فرآيند فوق reliable multicast گفته
می شود .
روترها برای رهگيری اطلاعات ارسالی خود به آنها يك شماره ترتيب را نسبت می دهند
. با استفاده از روش فوق ، امكان تشخيص اطلاعات قديمی ، تكراری و يا خارج از ترتيب
فراهم می گردد .
قابليت انجام اين گونه عمليات بسيار حائز اهميت است چراكه EIGRP
يك پروتكل آرام است كه در زمان راه اندازی، بانك های اطلاعاتی روتينگ خود
را با همسايگان مبادله و در ادامه و به منظور حفظ سازگاری بانك اطلاعاتی در طول
زمان ، صرفا" اقدام به مبادله تغييرات می نمايد . از دست
دادن دائمی هر گونه بسته اطلاعاتی و يا پردازش بر روی بسته های اطلاعاتی
بيهوده می تواند خرابی بانك اطلاعاتی روتينگ را به دنبال داشته باشد .
استفاده از الگوريتم DUAL برای انتخاب بهترين مسير
EIGRP از الگوريتم DUAL
(برگرفته شده از diffusing update algorithm )
برای انتخاب و نگهداری بهترين مسير به هر شبكه راه دور استفاده می نمايد . الگوريتم
فوق دارای ويژگی های زير است :
-
backup از مسيرها
-
حمايت از VLSMs
-
بازيافت پويای مسير
-
درخواست از همسايگان
برای گزينش مسيرهای
ناشناخته ديگر
-
ارسال درخواست برای يك مسير جايگزين در صورت عدم
يافتن مسير
EIGRP با بكارگيری الگوريتم
DUAL توانسته است سريعترين زمان همگرائی در بين ساير پروتكل های روتينگ
را دارا باشد . سرعت
همگرائی بالای EIGRP به دو عامل اساسی زير
بستگی دارد:
-
عامل اول : روترهای EIGRP يك نسخه از تمامی
مسيرهای همسايگان خود را
نگهداری می نمايند
تا بتوانند از آن برای محاسبه
cost هر شبكه راه
دور استفاده نمايند . در صورت
بروز مشكل برای بهترين مسير
،محتويات جدول توپولوژی به منظور انتخاب بهترين مسير جايگرين بررسی می گردد .
-
عامل دوم : در صورتی كه
يك مسير جايگزين مناسب در جدول محلی توپولوژی وجود نداشته باشد ، روترهای
EIGRP به سرعت از همسايگان خود برای يافتن يك
مسير مناسب درخواست
كمك می نمايند .
همانگونه كه اشاره گرديد ، ايده ارسال
پيام های Hello ، تشخيص سريع همسايگان جديد و همسايگانی
خارج شده از ليست همسايگان است .
RTP ، مكانيزمی مطمئن برای حمل پيام ها را ارائه می
نمايد و
DUAL با استناد به مكانيزم فوق ، مسئوليت انتخاب و نگهداری اطلاعات در رابطه با
بهترين مسيرها را برعهده دارد .
چندين ناحيه خودمختار
EIGRP از شماره نواحی خود مختار (
ASNs ) برای شناسائی مجموعه ای از روترهائی كه اطلاعات
روتينگ را بين خود به اشتراك می گذارند
، استفاده می نمايد .
صرفا" روترهائی كه دارای
ASN ( برگرفته شده از autonomous system numbers ) مشابه می باشند ، مسيرها را به اشتراك می گذارند .
با استفاده از رويكرد فوق در شبكه های بزرگ ،
به معظل جداول مسير و توپولوژی پيچيده كه كاهش سرعت همگرائی شبكه را به دنبال خواهد
داشت، خاتمه داده می شود .
با تقسيم شبكه به چندين ناحيه خودمختار جداگانه EIGRP
، درصد بسيار زيادی از
تبعات منفی مديريت و نگهداری يك شبكه بزرگ
كاهش می يابد. هر ناحيه خود مختار شامل مجموعه ای از روترهای همجوار است كه اطلاعات
مسيرها را بين خود به اشتراك گذاشته و با توزيع مجدد آنها زمنيه استفاده از اطلاعات
فوق بين نواحی خودمختار جداگانه نيز فراهم می گردد .
استفاده از توزيع مجدد در EIGRP
، بيانگر يك ويژگی جالب ديگر از
اين پروتكل است . معمولا" AD ( برگرفته شده
از administrative distance ) مسيرهای EIGRP
معادل 90 در نظر گرفته می شود . اين موضوع صرفا" برای
مسيرهائی كه از آنها به عنوان
مسيرهای داخلی EIGRP نام برده می شود
صادق می باشد . اين
گونه مسيرها ، مسيرهائی
هستند كه از درون يك ناحيه خودمختار خاص و توسط روترهای
EIGRP كه جملگی عضو يك سيستم خود مختار مشابه
می باشند،
سرچشمه می گيرند .
مسيرهای خارجی EIGRP ، نوع ديگری از مسيرها می باشند كه
دارای AD معادل 170 می باشند كه خيلی هم خوب نيست
. اين گونه مسيرها ، در جداول مسير EIGRP بطور دستی و يا
توزيع مجدد اتوماتيك قرار
می گيرند و شبكه هائی را مشخص می نمايند كه در خارج
از سيستم خود مختار EIGRP می باشند
.
حمايت از VLSMs و خلاصه سازی
EIGRP به عنوان يكی از پروتكل های روتينگ classless
، از VLSMs
حمايت می نمايد .
حمايت از ويژگی VLSM
بسيار حائز اهميت است چراكه با استفاده از پتانسيل فوق امكان نگهداری فضای آدرس دهی
از طريق
subnet mask فراهم می
گردد ( نظير استفاده از 30 بيت subnet mask برای
شبكه های point-to-point
) .
با توجه به اين كه subnet mask به همراه هر مسير
بهنگام نيز ارسال می گردد ، اين امكان برای پروتكل EIGRP
فراهم می گردد كه از زير شبكه های ناپيوسته نيز حمايت نمايد . بدين ترتيب
، طراحان شبكه های كامپيوتری در زمان
طراحی يك شبكه IP
دارای انعطاف بيشتری می باشند .
يك شبكه ناپيوسته
دارای دو شبكه classful است كه از طريق يك شبكه با كلاس متفاوت به يكديگر
متصل شده اند . شكل 1 ، يك شبكه ناپيوسته را نشان می دهد .

شكل 1 : شبكه ناپيوسته
در شكل فوق دو زير شبكه به آدرس های 0 . 10 . 16 . 172 و 0 . 20 . 16 . 172 از طريق
يك شبكه 0 . 1 . 3 . 10 به يكديگر متصل شده اند . هر روتر اين گونه فكر می كند كه
دارای تمامی شبكه كلاس B با آدرس 0 . 0. 16 . 172
و به صورت پيش فرض است .
EIGRP ، همچنين از ايجاد دستی خلاصه ها بر
روی هر روتر
EIGRP حمايت می نمايد
. اين كار كاهش اندازه جدول مسير
را به دنبال خواهد داشت . EIGRP ، بطور اتوماتيك شبكه ها
را در محدوده های classful مربوطه خلاصه می نمايد .
در بخش هشتم به بررسی
پروتكل های روتينگ link state نظير OSPF خواهيم پرداخت .