CCNA : برنامه ريزی و طراحی شبكه ( بخش هفتم )
آنچه تاكنون گفته شده است :

• بخش اول       برنامه ريزی و طراحی   : طراحی يك شبكه محلی ساده با استفاده از فناوری سيسكو
• بخش دوم      برنامه ريزی و طراحی   : طراحی يك مدل آدرس دهی IP منطبق بر طرح شبكه
• بخش سوم    برنامه ريزی و طراحی   : طراحی يك مدل آدرس دهی IP منطبق بر طرح شبكه
• بخش چهارم  برنامه ريزی و طراحی   : انتخاب يك پروتكل روتينگ متناسب با نيازهای شبكه
• بخش پنجم    برنامه ريزی و طراحی   :مفاهيم اوليه پروتكل های روتينگ Distance-vector
• بخش ششم برنامه ريزی و طراحی   :بررسی پروتكل RIP ، IGRP و پروتكل های تركيبی

پروتكل EIGRP دارای‌ مجموعه پتانسيل هائی است كه آن را با ساير پروتكل های روتينگ نظير  IGRP  كاملا" متمايز می نمايد . برخی از اين ويژگی ها عبارتند از :

• حمايت از IP ، IPX و AppelTalk از طريق  PDM  ( برگرفته شده از Protocol-Dependent Modules )
• تشخيص كارآمد همسايگان
• ارتباط از طريق RTP ( برگرفته شده از Reliable Transport Protocol )
• انتخاب بهترين مسير از طريق DUAL  (برگرفته شده از diffusing update algorithm )
• حمايت از چندين سيستم خودمختار ( AS )
• حمايت از خلاصه سازی و VLSM ( برگرفته شده از  Variable Length Subnet Masking )

در ادامه به بررسی هر يك از ويژگی های فوق خواهيم پرداخت .

 ماژول های وابسته به پروتكل (Protocol-Dependent Modules)
يكی از ويژگی های جالب پروتكل EIGRP ، حمايت آن از روتينگ چندين پروتكل لايه شبكه نظير IPX ، IP و AppelTalk است .  پروتكل IS-IS ( برگرفته شده از Intermediate System-to-Intermediate System ) تنها پروتكل روتينگ نزديك به پروتكل EIGRP است كه از چندين پروتكل لايه شبكه حمايت می نمايد . با اين تفاوت كه پروتكل فوق صرفا" از IP و CLNS ( برگرفته شده از Connectionless Network Service) حمايت می نمايد .
EIGRP با بكارگيری پتانسيلی با نام  PDM ( برگرفته شده از protocol-dependent modules  ) از پروتكل های مختلف لايه شبكه حمايت می نمايد . هر PDM پروتكل EIGRP ، مجموعه ای جداگانه از جداول حاوی اطلاعات روتينگ را نگهداری می نمايد كه در ارتباط با يك پروتكل خاص بكارگرفته می شوند . اين بدان معنی است كه EIGRP  برای هر يك از  پروتكل ها يك جدول جداگانه را نگهداری می نمايد ( نظير  جداول IP/EIGRP ، IPX/EIGRP و AppelTalk/EIGRP ) .

تشخيص همسايگان
قبل از اين كه روترهای EIGRP تصميم به مبادله مسيرها با يكديگر نمايند ، می بايست همسايگان خود را شناسائی نمايند . برای ايجاد رابطه همسايگی می بايست شرايط زير وجود داشته باشد : 

• دريافت Hello و يا ACK ( برگرفته شده از acknowledgment )
• تطبيق شماره سيستم خودمختار (AS) 
• متريك يكسان

پروتكل های Link-state علاقه مند به استفاده از پيام های Hello برای ايجاد رابطه همسايگی می باشند چراكه آنها معمولا" اقدام به ارسال اطلاعات بهنگام مسيرها بطور ادواری نمی نمايند و می بايست با بكارگيری مكانيزم هائی خاص قادر به تشخيص همسايگان خود بطور پويا ( تشخيص يك همسايه جديد و يا خروج از ليست همسايگان )  باشند . برای برقراری رابطه همسايگی ، روترهای EIGRP می بايست بطور پيوسته پيام هائی موسوم به Hello را از همسايگان خود دريافت نمايند .
روترهای EIGRP كه به نواحی خودمختار (AS ) مختلفی وابسته می باشند بطور اتوماتيك اطلاعات روتينگ را بين خود به اشتراك نمی گذارند و به عنوان همسايه تلقی نمی گردند . سياست فوق مزايای متعددی را به دنبال خواهد داشت ( خصوصا"  زمانی كه از پروتكل EIGRP در شبكه های بزرگ استفاده می گردد ) . در چنين مواردی ، حجم اطلاعات روتينگ منتشر شده در بين يك ناحيه خود مختار خاص كاهش پيدا می نمايد . تنها نكته قابل تامل در اين رابطه ، لزوم توزيع مجدد  بين نواحی خود مختار بطور دستی است .
زمانی كه EIGRP يك همسايه جديد را تشخيص می دهد و قصد ايجاد يك رابطه همسايگی با آن را از طريق مبادله پيام های Hello دارد ، تمامی اطلاعات روتينگ خود را در اختيار آن قرار می دهد ( تنها حالتی كه تمامی اطلاعات جدول روتينگ ارسال می گردد ) . زمانی كه اين اتفاق می افتد ، هر يك از آنها تمامی جداول روتينگ خود را برای ديگری منتشر می نمايد . پس از اين كه هر يك از آنها از مسيرهای همسايه خود آگاهی يافت ، صرفا" تغييرات در جدول روتينگ بين آنها مبادله می گردد  .
زمانی كه روترهای EIGRP اطلاعات بهنگام را از همسايگان خود دريافت می نمايند ، آنها را در يك جدول توپولوژی محلی ذخيره می نمايند . اين جدول حاوی تمامی مسيرهای شناخته شده از تمامی همسايگان شناخته شده است و از آن به عنوان مواد خام انتخاب بهترين مسير و استقرار آن در جدول روتينگ استفاده می گردد .

ارتباط از طريق RTP  
EIGRP از يك پروتكل اختصاصی با نام RTP  ( برگرفته شده از Reliable Transport Protocol  )  به منظور مديريت مبادله پيام بين روترهائی كه بر اساس EIGRP با يكديگر گفتگو می كنند ، استفاده می نمايد . 
يكی از ويژگی های مهم پروتكل RTP  ، قابليت اطمينان به آن است . شركت سيسكو  مكانيزمی را طراحی نموده است كه  به كمك آن بتواند پيام های  multicast و  unicast بهنگام سازی را با سرعت  توزيع و وضعيت دريافت داده توسط گيرنده را پيگيری نمايد .
زمانی كه EIGRP ترافيك multicast را ارسال می  نمايد از آدرس 0 . 0. 0 . 224  كلاس D  استفاده می نمايد . همانگونه كه اشاره گرديد هر روتر EIGRP نسبت به همسايگان خود آگاهی داشته و برای هر پيام multicast كه ارسال می نمايد ، ليستی از همسايگان را كه به آن پاسخ می دهند نگهداری می نمايد . در صورتی كه EIGRP پاسخی را از يك همسايه دريافت نكند ، در تلاشی مجدد برای آن يك پيام unicast را ارسال می نمايد . در صورتی كه پس از 16 مرتبه تلاش پاسخی از همسايه دريافت نگردد ، اين فرضيه به اثبات می رسد كه همسايه از بين رفته است . به فرآيند فوق reliable multicast گفته می شود .
روترها برای رهگيری اطلاعات ارسالی خود به آنها يك شماره ترتيب را نسبت می دهند . با استفاده از روش فوق ، امكان تشخيص اطلاعات قديمی ، تكراری و يا خارج از ترتيب فراهم می گردد .
قابليت انجام اين گونه عمليات بسيار حائز اهميت است چراكه EIGRP يك پروتكل آرام است كه در زمان راه اندازی، بانك های اطلاعاتی روتينگ خود را با همسايگان مبادله و در ادامه و به منظور حفظ سازگاری بانك اطلاعاتی در طول زمان ، صرفا" اقدام به مبادله تغييرات می نمايد . از دست دادن دائمی هر گونه بسته اطلاعاتی و يا پردازش بر روی بسته های اطلاعاتی بيهوده می تواند خرابی بانك اطلاعاتی روتينگ را به دنبال داشته باشد . 

استفاده از الگوريتم DUAL  برای انتخاب بهترين مسير 
EIGRP از الگوريتم DUAL  (برگرفته شده از diffusing update algorithm ) برای انتخاب و نگهداری بهترين مسير به هر شبكه راه دور استفاده می نمايد . الگوريتم فوق دارای ويژگی های زير است :

• backup از مسيرها
• حمايت از VLSMs
• بازيافت پويای مسير
• درخواست از همسايگان برای گزينش مسيرهای ناشناخته ديگر
• ارسال درخواست برای يك مسير جايگزين در صورت عدم يافتن مسير 

EIGRP با بكارگيری الگوريتم DUAL توانسته است سريعترين زمان همگرائی در بين ساير پروتكل های روتينگ را دارا باشد . سرعت همگرائی بالای EIGRP به دو عامل اساسی زير بستگی دارد:

• عامل اول : روترهای EIGRP يك نسخه از تمامی مسيرهای همسايگان خود را نگهداری می نمايند تا بتوانند از آن برای محاسبه cost هر شبكه راه دور استفاده نمايند . در صورت بروز مشكل برای بهترين مسير ،محتويات جدول توپولوژی به منظور انتخاب بهترين مسير جايگرين بررسی می گردد .  

• عامل دوم : در صورتی كه يك مسير جايگزين مناسب در جدول محلی توپولوژی وجود نداشته باشد ، روترهای EIGRP  به سرعت از همسايگان خود برای يافتن يك مسير مناسب درخواست كمك می نمايند . 

همانگونه كه اشاره گرديد ، ايده ارسال پيام های Hello ، تشخيص سريع همسايگان جديد و همسايگانی خارج شده از ليست همسايگان است .
RTP ، مكانيزمی مطمئن برای حمل پيام ها را ارائه می نمايد و DUAL  با استناد به مكانيزم فوق ، مسئوليت انتخاب و نگهداری اطلاعات در رابطه با بهترين مسيرها را برعهده دارد .  

چندين ناحيه خودمختار
EIGRP از شماره نواحی خود مختار ( ASNs ) برای شناسائی مجموعه ای از روترهائی كه اطلاعات روتينگ را بين خود به اشتراك می گذارند ، استفاده می نمايد . صرفا" روترهائی كه دارای ASN ( برگرفته شده از autonomous system numbers  ) مشابه می باشند ، مسيرها را به اشتراك می گذارند . با استفاده از رويكرد فوق در شبكه های بزرگ ، به معظل جداول مسير و توپولوژی پيچيده كه كاهش سرعت همگرائی شبكه را به دنبال خواهد داشت، خاتمه داده می شود .
با تقسيم شبكه به چندين ناحيه خودمختار جداگانه EIGRP  ، درصد بسيار زيادی از تبعات منفی مديريت و نگهداری يك شبكه بزرگ كاهش می يابد. هر ناحيه خود مختار شامل مجموعه ای از روترهای همجوار است كه اطلاعات مسيرها را بين خود به اشتراك گذاشته و با توزيع مجدد آنها زمنيه استفاده از اطلاعات فوق بين نواحی خودمختار جداگانه نيز فراهم می گردد .
استفاده از توزيع مجدد در EIGRP ، بيانگر يك ويژگی جالب ديگر از اين پروتكل است . معمولا" AD ( برگرفته شده از  administrative distance ) مسيرهای  EIGRP معادل 90 در نظر گرفته می شود . اين موضوع صرفا" برای مسيرهائی كه از آنها به عنوان مسيرهای داخلی EIGRP نام برده می شود صادق می باشد . اين گونه مسيرها ، مسيرهائی هستند كه از درون يك ناحيه خودمختار خاص و توسط روترهای EIGRP كه جملگی عضو يك سيستم خود مختار مشابه می باشند، سرچشمه می گيرند .
مسيرهای خارجی EIGRP ، نوع ديگری از مسيرها می باشند كه دارای AD  معادل 170 می باشند كه خيلی هم خوب نيست . اين گونه مسيرها ، در جداول مسير EIGRP بطور دستی و يا توزيع مجدد اتوماتيك قرار می گيرند و شبكه هائی را مشخص می نمايند كه در خارج از سيستم خود مختار EIGRP می باشند  .