-
نكته اول : اولين مزيت
bridging ، افزايش پهنای باند قابل دسترس بر روی يك
سگمنت شبكه است ، چراكه با اين كار تعداد دستگاه های موجود در يك
collision domain كاهش می يابد . از واژه bridging
قبل از معرفی هاب و روتر در شبكه استفاده می گرديد . بنابراين طبيعی
است كه برخی افراد از bridge به عنوان سوئيچ ياد كنند . در
واقع ، سوئيچ و bridge دارای عملكردی مشابه و يكسان می
باشند ( كليات كار ) و اين دو دستگاه شبكه ای
collision domain در يك شبكه LAN را كاهش می دهند
. به عبارت ديگر ، سوئيچ اساسا" يك bridge چندين پورت با
قدرك اداراك بيشتری است .
دو دستگاه فوق دارای تفاوت هائی نيز می باشند. به عنوان نمونه ، سوئيچ ها به منظور
انجام وظايف خود دارای امكانات مديريتی و قابليت های پيشرفته ای می باشند . در اغلب
موارد bridge صرفا" دارای يك ، دو و يا چهار
پورت می باشد.
-
نكته دوم : سوئيچ ها ، بريج های چند پورته ای با
سرعت بالا می باشند كه دارای قابليت هائی نظير bridge
بوده و معمولا" دارای تعداد پورت بيشتری می باشند . هر پورت سوئيچ به منزله
يك collision domain جداگانه می باشد و پهنای باند مختص
به خود را ايجاد می نمايد .
-
نكته سوم : از شبكه های محلی مجازی ( VLANs
) ، برای گروه بندی پورت های سوئيچ در يك شبكه محلی استفاده می گردد . برای ارتباط
بين شبكه های محلی مجازی به روتينگ نياز می باشد .
-
نكته چهارم : شبكه های محلی مجازی زمانی كه توسط
يك trunk connection به يكديگر متصل شده باشند ، می
توانند بين چندين سوئيچ كار كنند . از
ISL ( برگرفته از Inter-Switch
linking ) به منظور ايجاد trunk connection بين
پورت های Fast Ethernet سوئيچ های سيسكو استفاده می گردد
.
-
نكته پنجم : سوئيچ ها ، امكان اجرای دستگاه های
اترنت در مد
full-duplex را فراهم می نمايند . در مد فوق ، دو دستگاه
از محيط انتقال اترنت بطور همزمان و انحصاری استفاده می نمايند . بدين ترتيب ، با
توجه به عدم بروز collision كارآئی شبكه افزايش
خواهد يافت .
-
نكته ششم :در سوئيچينگ Store-and-forward
، قبل از اتخاذ تصميم در خصوص فورواردينگ ، تمامی فريم خوانده می شود . اين در حالی
است كه در سوئيچنگ
Cut-through ، صرفا" شش بايت كه مربوط به آدرس
MAC است جهت اتخاذ تصميم در خصوص فورواردينگ خوانده می شود . همچنين ،
در سوئيچينگ store-and-forward ، بررسی خطاء انجام می
شود . پتانسيل فوق در سوئيچينگ cut-through وجود ندارد و
اين فرآيند انجام نمی شود .
-
نكته هفتم : مزايای اوليه استفاده از روتر عبارت
است از :
- امكان اتصال دو شبكه محلی غيرمشابه
-
ارائه چندين مسير به يك شبكه خاص
- امكان اتصال شبكه های بزرگ و پيچيده به يكديگر
-
نكته هشتم : در ارتباطات Connection-oriented ،
سرويس گيرنده يك ارتباط با استفاده از يكی از پورت های شناخته شده سرويس دهنده
برقرار و در ادامه مبادله داده در يك كانال خصوصی انجام می شود . اين نوع ارتباطات
از سه مرحله ايجاد ارتباط ، ارسال داده و اتمام ارتباط تشكيل می گردند . اين وضعيت
در در ارتباطات Connectionless ، وجود ندارد . TCP نمونه
ای از يك پروتكل Connection-oriented و UDP نمونه
ای از يك پروتكل Connectionless می باشد .
-
نكته نهم : مدل مرجع
OSI از هفت لايه زير تشكيل شده است :
لايه هفتم : Application
لايه ششم : Presentation
لايه پنجم : Session
لايه چهارم : Transport
لايه سوم : Network
لايه دوم : Data Link
لايه اول : Physical
-
نكته دهم : كپسوله سازی و يا
tunneling ، فريم ها را از يك سيستم شبكه ای دريافت و
آنها را درون فريم هائی از ساير سيستم های شبكه قرار می دهد .
-
نكته يازدهم : لايه Presentation با نمايش ،
رمزنگاری و فشرده سازی داده سرو كار دارد و در آن پروتكل های مختلفی به منظور حمايت
از متن ، داده ، صوت ، تصوير ، گرافيك و تصاوير با فرمت هائی نظير ASCII, MIDI,
MPEG, GIF و JPEG
ارائه شده است .
-
نكته دوازدهم : لايه session مسئوليت ايجاد ، مديريت و
خاتمه جلسات و يا نشست بين برنامه ها را برعهده دارد . NFS
( برگرفته از Network file system ) و
SQL ( برگرفته از structured query language ) و
RPC ( برگرفته از remote procedure calls ) نمونه هائی
از پروتكل های لايه Session می باشند .
-
نكته سيزدهم : لايه Transport
بين لايه های بالا و پائين مدل مرجع
OSI قرار دارد و كنترل جريان داده را با استفاده
از بافرينگ و مالتی پلكسينگ انجام می دهد . لايه فوق سرويس حمل داده end-to-end
را با سمگنت نمودن برنامه های سطح بالا ، ايجاد يك ارتباط
end-to-end و ارسال سگمنت ها از يك هاست به هاست
ديگر و حصول اطمينان از حمل معتبر داده ارائه می نمايد.
-
نكته چهاردهم : اولين وظيفه لايه
شبكه در مدل مرجع OSI ، تعيين مسير و آدرس دهی منطقی است
. روتينگ از جمله عملياتی است كه در اين حوزه انجام می شود .
-
نكته پانزدهم : وظايف اوليه
لايه Data-Link مدل مرجع
OSI عبارت است از :
- استقلال عملكرد لايه های بالاتر لايه OSI
از محيط فيزيكی
- آدرس دهی فيزيكی سخت افزار
- ارائه امكاناتی خاص به منظور كنترل جريان داده
- توليد پيام های خطاء
-
نكته
شانزدهم : زمانی كه روتر ها در يك ارتباط بين شبكه ای بر روی مسيرهای
بهينه به توافق رسيده باشند يك همگرائی ايجاد می گردد . routing loop
به دليل بروز اشكال در روتر ها و عدم بهنگام سازی صحيح مسيرها در جداول
مسيريابی ايجاد و يك بسته اطلاعاتی در يك حلقه روتينگ گرفتار و هرگز به مقصد خود
نخواهد رسيد .
-
نكته هفدهم : پروتكل های روتينگ Distance vector
، تمامی جداول روتنيگ خود را برای همسايگان ارسال می نمايند . پروتكل های
Link state وضعيت اينترفيس خود را برای هر روتر در
ارتباطات بين شبكه ای ارسال می نمايند .
-
نكته هجدهم : يكی از مسائل در ارتباط با پروتكل
های distance
vector ، مشكل "شمارش نامحدود " است كه می توان آن را با استفاده از روش
هائی نظير : split horizon ، route poisoning ، maximum hop count و
hold-down timers حذف و يا بهبود داد .
-
نكته نوزدهم : TCP يك سرويس مطمئن و
connection-oriented را برای برنامه هائی كه از سرويس های آن استفاده می
نمايند ، ارائه می كند . استفاده از acknowledgments ، بررسی دنباله اعداد، بررسی
خطاء و استفاده از يك روش handshake سه طرفه نمونه
هائی از امكانات اين پروتكل در جهت انجام وظايف خود می باشند . UDP
، يك ارتباط connectionless را ايجاد می نمايد .
-
نكته بيستم : پورت های خوش نام عبارتند از :
- پورت شماره 21 برای FTP ( برگرفته از File
Transfer Protocol )
- پورت شماره 23 برای Telnet
- پورت شماره 25 برای SMTP ( برگرفته از Simple Mail
Transfer Protocol )
- پورت شماره 53 برای DNS ( برگرفته از
Domain Name System )
- پورت شماره 69 برای TFTP
- پورت های 161 و 162 برای SNMP
( برگرفته از Simple Network Management Protocol )
- پورت شماره 80 برای HTTP ( برگرفته از
Hypertext Transfer Protocol )