پيكربندی اوليه روتر ( بخش دوم )
در بخش اول پس از بررسی حالات متفاوت پيكربندی در اولين گام با نحوه تعريف يك نام و رمز عبور برای روتر آشنا شديم . در اين بخش به بررسی دستورات show ، نحوه پيكربندی يك اينترفيس سريال و ثبت تغييرات پيكربندی اشاره می نمائيم . 

بررسی دستورات Show
از دستورات متعدد show می توان به منظور بررسی محتويات فايل ها و اشكال زدائی روتر استفاده نمود . در privileged EXEC mode  و user EXEC mode  با تايپ دستور ? show  می توان ليستی از دستورات show موجود را مشاهده نمود . ليست فوق در privileged EXEC mode بمراتب بيشتر از user EXEC mode  است .
برخی از متداولترين دستورات show عبارتند از :

• show interfaces : دستور فوق تمامی آمار و اطلاعات اينترفيس های موجود در روتر را نمايش می دهد . به منظور مشاهده اطلاعات يك اينترفيس خاص پس از تايپ دستور فوق كافی است نوع اينترفيس و شماره پورت آن را مشخص نمود . دستور زير اطلاعات مربوط به اينترفيس سريال را در خروجی نمايش می دهد .

• show controllers serial : نمايش اطلاعات مرتبط با سخت افزار اينترفيس 

• show clock : نمايش تاريخ و زمان در نظر گرفته شده برای روتر 

• show hosts : نمايش يك ليست cached از اسامی و آدرس های  host  

• show users : نمايش ليست تمامی كاربران متصل به روتر 

• show history : نمايش ليست سوابق دستورات تايپ شده 

• show flash : نمايش اطلاعاتی در خصوص حافظه فلش و فايل های IOS ذخيره شده درون آن

• show version : نمايش اطلاعاتی در خصوص روتر و IOS موجود در حافظه RAM 

• show ARP : نمايش جدول ARP روتر 

• show protocol : نمايش اطلاعات و وضعيت پروتكل های لايه سه پيكربندی شده سراسری ‌و يا مختص به يك اينترفيس خاص  

• show startup-configuration : نمايش اطلاعات پيكربندی ذخيره شده در NVRAM 

• show running-configuration : نمايش اطلاعلات پيكربندی جاری موجود در حافظه RAM 

پيكربندی‌ يك اينترفيس سريال
برای پيكربندی يك اينترفيس سريال می توان از خط كنسول و يا يك خط مجازی ترمينال استفاده نمود . بدين منظور می بايست مراحل زير را دنبال نمود  :  

• ورود به  global configuration mode 

• ورود به  interface mode

• مشخص كردن آدرس و subnet mask اينترفيس

• تنظيم clock rate در صورتی كه اينترفيس به يك كابل DCE متصل شده است . ( در صورت عدم اتصال كابل DCE از اين مرحله صرفنظر شود )

• فعال كردن اينترفيس

هر اينترفيس سريال فعال می بايست دارای يك آدرس IP و subnet mask باشد ( به منظور روت بسته های اطلاعاتی IP ) . برای پيكربندی آدرس IP اينترفيس سريال از دستورات زير استفاده می گردد :

اينترفيس های سريال نيازمند يك سيگنال كلاك به منظور كنترل و زمانبندی مبادله داده می باشند . در اكثر محيط ها يك دستگاه DCE نظير CSU مسئوليت ارائه كلاك را برعهده دارد . به صورت پيش فرض ، روترهای سيسكو به عنوان دستگاه های DTE در نظر گرفته می شوند گرچه اين امكان  هم وجود دارد كه آنها را به عنوان دستگاه های DCE پيكربندی نمود .

توضيحات :

• تمامی دستگاه های RS232 ، كه از يك كانكتور DB-9 استفاده می نمايند می بايست استاندارد TIA/EIA-574 را رعايت نمايند . دستگاه مورد نظر می بايست DCE ( برگرفته از Data Communications Equipment ) و يا DTE ( برگرفته از  Data Termination Equipment ) باشد . دستگاه های DCE می بايست دارای يك كانكتور female DB-9 و دستگاه های DTE يك كانكتور male DB-9  باشند .

• پورت های سريال RS232 معمولا" به عنوان يك پورت DTE و يا DCE پيكربندی می گردند . پورت سريال موجود در كامپيوترهای شخصی يك پورت DTE  است . برای اتصال يك دستگاه DCE به دستگاه DCE ديگر از يك آداپتور null modem استفاده می گردد ( male-to-male ) . برای اتصال يك دستگاه DTE به دستگاه DTE ديگر از يك آداپتور null modem نوع female-to-female استفاده می گردد .

•  واژه DCE ( برگرفته از Data Communications Equipment )  و DTE ( برگرفته از  Data Termination Equipment ) دارای دو مفهوم در سرويس های packet-switching و frame-switching  می باشند . در Frame relay ، به سوئيچ های frame relay اصطلاحا" DCE و به دستگاه مشتری نظير روتر DTE گفته می شود . در اين بحث ، DCE به دستگاه های ارائه دهنده سرويس و به دستگاه های متقاضی استفاده از سرويس frame-switching اصطلاحا" DTE گفته می شود . CSU/DSU كلاك مورد نياز روتر را ارائه می نمايند . بنابراين از منظر لايه يك ، CSU/DSU همچنان يك DCE است و روتر همچنان يك DTE است .

بر روی لينك های سريال كه به صورت مستقيم متصل نيستند (  نظير يك آزمايشگاه ) ، می بايست يك سمت به عنوان يك DCE در نظر گرفته شود و مسئوليت ارائه سيگنال كلاك را برعهده بگيرد .
فعال كردن كلاك و مشخص كردن نرخ انتقال اطلاعات با استفاده از دستور clock rate انجام می شود. نرخ انتقال اطلاعات ( تعداد بيت ارسالی در يك ثانيه ) می تواند يكی از مقادير  1200, 2400, 9600, 19200, 38400, 56000, 64000, 72000, 125000, 148000, 500000, 800000, 1000000, 1300000, 2000000 و  4000000  باشد . برخی از نرخ های انتقال داده فوق بر روی برخی از اينترفيس ها تابع ظرفيت در دسترس آنها می باشد .
اينترفيس ها به صورت پيش فرض غيرفعال می باشند . برای فعال كردن يك اينترفيس از دستور no shutdown استفاده می گردد . در صورتی كه  لازم است يك اينترفيس به منظور اشكال زدائی غير فعال شود از دستور shutdown استفاده می گردد.
فرض كنيد می خواهيم نرخ انتقال داده 56000 را برای اينترفيس در نظر بگيريم . بدين منظور از دستورات زير برای مشخص كردن نرخ انتقال داده و فعال كردن اينترفيس سريال استفاده می گردد :

اعمال تغييرات در پيكربندی
در صورت نياز به تغيير پيكربندی ، می بايست در mode مناسب استقرار و از دستورات متناسب با آن mode خاص استفاده نمود . مثلا" در صورتی كه می بايست يك اينترفيس فعال گردد ،  می توان پس از ورود به  global configuration mode  و در ادامه   interface mode   دستور no shutdown را صادر نمود .
برای بررسی تغييرات انجام شده  از دستور show running-config  استفاده می گردد . دستور فوق پيكربندی جاری را نمايش می دهد . در صورتی كه اطلاعات نمايش داده شده متناسب با انتظار ما نباشد ، می توان محيط مورد نظر را با انجام يك و يا چندين مرحله زير تصحيح نمود :

• صدور يك دستور پيكربندی به همراه no

• Reload نمودن سيستم تا فايل پيكربندی اوليه از حافظه NVRAM فعال گردد .

• كپی يك فايل پيكربندی آرشيو از طريق يك سرويس دهنده TFTP

• حذف فايل پيكربندی راه انداز با استفاده از دستور erase startup-config و را ه اندازی روتر و ورود به setup mode

برای ذخيره پيكربندی انجام شده به فايل پيكربندی startup در NVRAM از دستور زير در privileged EXEC mode  استفاده می نمائيم .

شكل زير فرآيند انجام تغييرات در روتر  را نشان می دهد .

فرآيند انجام تغييرات در روتر

ساير مطالب مرتبط :
آشنائی با سيستم عامل روتر
راه اندازی اوليه روتر
راه اندازی روتر : ايجاد يك  HyperTerminal Session
راه اندازی روتر :  Logging
راه اندازی روتر
پيكربندی اوليه روتر ( بخش اول )