آشنائی با مدل مرجع  OSI 

OSI از کلمات Open Systems Interconnect اقتباس و يک مدل مرجع در رابطه با نحوه ارسال پيام بين دو نقطه در يک شبکه مخابراتی و يا کامپيوتری است . هدف عمده مدل فوق، ارائه توصيه ها و راهنمائی های لازم به توليد کنندگان محصولات شبکه ای به منظور توليد محصولاتی سازگار با ساير توليد کنندگان است .  
مدل OSI توسط کميته IEEE ايجاد شده است . با استفاده از مدل فوق ، محصولات توليد شده توسط  توليد کنندگان مختلف امکان کار با يکديگر را  پيدا خواهند کرد ( سازگاری بين محصولات ) . مشکل عدم سازگاری بين محصولات توليدشده توسط شرکت های بزرگ توليد کننده تجهيزات سخت افزاری ، زمانی آغاز گرديد که شرکت HP تصميم به توليد يک محصول شبکه ای نمود و اين محصول با محصولات مشابه ساير شرکت ها ( مثلا" IBM ) سازگار نبود . با توجه به مشکل فوق ، در صورتی که قصد تهيه چهل کارت شبکه برای سازمان خود را داشته باشيد ، می بايست ساير تجهيزات مورد نياز شبکه را نيز از همان توليد کننده تهيه می نموديد ( اطمينان از  سازگاری بين آنان ) .  مشکل فوق تا زمان ايجاد مدل مرجع OSI همچنان وجود داشت و به عنوان يک معظل بزرگ در اين زمينه مطرح بود .
مدل OSI دارای هفت لايه متفاوت است که هر يک از آنان به منظور انجام عملياتی خاص ، طراحی شده اند . بالاترين لايه ، لايه هفت و پائين ترين لايه ، لايه يک است . در  زمان ارسال داده از يک کامپيوتر به کامپيوتر ديگر  ،  داده ها حرکت خود را از لايه هفتم آغاز نموده و پس از تبديل به سگمنت ، ديتاگرام  ، بسته اطلاعاتی ( Packet ) و فريم ، در نهايت  از طريق محيط انتقال ( مثلا" کابل )  برای کامپيوتر مقصد ارسال می گردند .

عملکرد هر يک از لايه های مدل مرجع OSI :

• لايه Application ( لايه هفتم )
  □ ارائه سرويس های شبکه به برنامه ها ( نظير پست الکترونيکی ، ارسال فايل ها و ...   )
  □ تشخيص زمان لازم به منظور دستيابی به شبکه 

• لايه Presentation ( لايه ششم )
  □  ايجاد اطمينان لازم در رابطه با قابل استفاده بودن داده برای سيستم دريافت کننده 
  □  فرمت داده
  □  ساختمان های داده
  □  توافق در رابطه با گرامر انتقال داده برای لايه Application
  □  رمزنگاری داده 

• لايه Session ( لايه پنجم )
  □  ا يجاد ، مديريت و خاتمه ارتباط برقرار شده  بين برنامه ها 

• لايه Transport ( لايه چهارم )
  □ در ارتباط با رويکردهای متفاوت حمل داده بين کامپيوترهای ميزبان
  □  حمل مطمئن داده
  □  ايجاد ، مديريت و خاتمه مدارات مجازی
  □  تشخيص و برطرف نمودن خطاء
  □  تقسيم داده به فريم و نسبت دهی يک دنباله عددی مناسب به هر يک از آنان
  □ پروتکل های TCP، UDP و SPX  در اين لايه قرار دارند .

• لايه Network  ( لايه سوم )
  □ ارائه ارتباط و مسير انتخابی برای دو سيستم
  □  حوزه روتينگ
  □  پاسخ به سوالات متعددی نظير  نحوه ارتباط سيستم های موجود در سگمنت های متفاوت شبکه
  □  آدرس های مبداء ، مقصد ،  Subnet و تشخيص مسير لازم
  □ پروتکل های IP و IPX در اين لايه استفاده می گردند .

• لايه Datalink ( لايه دوم )
  □ انتقال مطمئن داده از طريق محيط انتقال
  □  آدرس دهی فيزيکی و يا سخت افزاری ( MAC )  ، توپولوژی شبکه
  □ فريم ها در اين لايه قرار دارند.

• لايه Physical ( لايه اول )
  □ کابل ها ، کانکتورها ، ولتاژها ، نرخ انتقال داده
  □  ارسال اطلاعات به صورت مجموعه ای از بيت ها ، سيگنال های الکتريکی و اينترفيس های سخت افزاری